Dedicatoria ao Doctor Carracedo

Ilustración de Carla Madaleno Iglesias

deseños e cartel

 No Nadal de 1844 o médico psiquiatra alemán Heinrich Hoffmann andaba atribulado por Frankfurt adiante na procura dun libro co que agasallar ao seu fillo Carl de 3 anos. Mais o desacougo que lle estaba a producir a literatura infantil da época levouno a voltar para casa cun libro especial baixo o brazo. Ao amosarllo a súa muller esta ficou abraiada: era un caderno coas follas en branco. “Si, e nos imos transformalo nun libro”. El mesmo tiraba, anos máis tarde, as súas propias conclusións nunha carta publicada no xornal Die Gartenlaube en novembro de 1871:

(PRO CAPTU LECTORIS) HABENT SUA FATA LIBELLI (Terenciano Mauro, De litteris, de syllabis, de Metris, v. 1286) “(Segundo a capacidade do lector) os libros teñen o seu propio fado”.

Un dos relatos do seu recoñecido Der Struwwelpeter, Perucho Ourizocacho, leva por título Die Geschichte vom Zappel-Philipp, Filipe o estrabuxador, que é considerada a primeira narración do comportamento dun neno que hoxe se tería diagnosticado como TDAH, trastorno que o mesmo Dr. Hoffmann pudo ter padecido segundo algúns dos seus biógrafos.

O principal problema de trastornos como este está, en palabras do doutor Ángel Carracedo, por unha banda na estigmatización social que sofren os nenos/as, preferindo que non trascendan o ámbito familiar; por outra, na grave marxinación que padecen por parte das Administracións.

Na actualidade esta patoloxía afecta a un 6,8% dos nenos españois entre os 6 e os 17 anos, dos que tan só un 1,6% son casos diagnosticados, sendo a responsable do 20% do fracaso escolar. Os expertos reclaman unha maior coordinación a través dun protocolo entre Sanidade e Educación a nivel estatal que evite a discriminación territorial actual − tan só seis Comunidades Autónomas teñen un protocolo destas características −.

Sería desexable que entre todos − nais, pais, médicos, docentes...− soubésemos encher esas páxinas en branco do libro do TDAH tal e como fixo o Dr. Hoffmann nun Nadal coma este: sería o mellor agasallo que nos poderíamos ter feito.

EXEGI MONUMENTUM AERE PERENNIUS (Horacio, Odas, III, 30, 1) "Levantei unha obra máis perenne que o bronce".

Dedicatoria de Xosé Martinez, profesor de latín do IES María Soliño, ao Dr. Carracedo, neurólogo relator da primeira conferencia nas xornadas TDAH do Morrazo do 2014 en Cangas.